10 نکته شگفت انگیز درباره منظومه شمسی - مینی ست

اگر فکر می کنید همه چیز را درباره منظومه شمسی می دانید، بهتر است در مورد آن تجدید نظر کنید. بعضی از این حقایق کاملاً ورای این دنیا و تصور ما هستند.

شما نمی توانید روی اورانوس بایستید

ابر های اورانوس از سولفید هیدورژن تشکیل شده اند، یعنی بویی شبیه تخم مرغ گندیده می دهند، تهوع آور

اگرروزی بتوانیم به سیارات گازی منظومهٔ شمسی سفر کنیم، ممکن است پای تان را که از سفینه بیرون بگذارید، کمی جا بخورید. چون سیاره های مشتری، زحل، اورانوس، نپتون سطح جامد ندارند. آن ها هستهٔ جامد و سنگی دارند، اما توپ های بزرگی هستند که بخش اصلی آن ها از گاز های هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است.

سیارهٔ مریخ مثل قطب جنوب سرد است

این تصویری از فلاتهٔ نیم روز است، دشتی در سطح کرهٔ مریخ

هر وقت به سرتان زد به مریخ سفر کنید، لباس گرم را از قلم نیاندازید. دمای متوسط مریخ حدود 60 درجهٔ سانتیگراد است، دمایی حدود دمای قطب جنوب (البته بدون حضور پنگوئن ها).

بعضی از پژوهشگران به امید اینکه بتوانند این سیاره را قابل سکونت کنند پیشنهاد ها و راه هایی برای گرم کردن مریخ ارائه داده اند. یکی از این پیشنهادات قرار دادن آینه های غول پیکری بر سطح این سیاره است که اشعهٔ خورشید را بازتاباند و باعث آغاز سریع گرمایش فلاتهٔ نیم روز مریخ گردد.

90 درصد حلقه های سیارهٔ زحل آب هستند

اگر دوستش دارید باید برایش حلقه بگیرید

زحل صاحب افسانه ای ترین سرزمین یخ زدهٔ منظومهٔ شمسی است. با فاصلهٔ زیادی که با خورشید دارد، آب موجود در حلقه های آن به یخ تبدیل می گردد. این سیاره یکی از چهار سیاره ای است که حلقه هایی در اطرافش دارد و سیارات گازی دیگر هم همینطورند.

هرچند باقی این سیارات تا دههٔ 1970 میلادی کشف نشده بودند و در همین سال ها کاوشگر هایی برای کشف آن ها فرستاده شد. حلقه های زحل اولین حلقه هایی بود که با تلسکوپ از روی زمین دیده شدند.

بزرگ ترین قمر سیارهٔ مشتری اقیانوسی نمکی دارد که آب آن از آب های موجود بر کرهٔ زمین بیشتر است

مشتری 53 قمر نام گذاری شده و 14 قمر نام گذاری نشده دارد. این تصویری از مشتری و بزرگ ترین قمر آن گانیمد است

تعطیلات در ساحل مدیترانه را فراموش کنید. اگر می خواهید مناظر اقیانوس بیکران را ببینید، گانیمد، بزرگ ترین قمر سیارهٔ مشتری بهترین جا برای آن است. این قمر مشتری بزرگ تر از عطارد است و اگر به جای گردش به دور مشتری گرد خورشید می چرخید می شد آن را سیاره به حساب آورد.

سیارهٔ عطارد حدود سه ماه زمینی طول می کشد تا به دور خورشید بگردد

این تصویری هنری از سیارهٔ عطارد است

مدار عطارد 88 روزه است و 59 روز طول می کشد تا به دور خودش بگردد. در مدت سه ماه می توانید کتابی بنویسید یا برای امتحان رانندگی آماده و قبول شوید یا دورهٔ مقدماتی آموزش گیتار را بگذرانید. این همان مدت زمانی است که عطارد به دور خور شید می گردد.

این کوتاه ترین مدار منظومهٔ شمسی است، چون عطارد نزدیک ترین سیاره به خورشید است. پس اگر این بار کسی از شما پرسید کی کاری را که قول دادید انجام می دهید بگویید حدود یک سال عطاردی دیگر.

سفر به دور خورشید 100 بار بیشتر از سفر به دور زمین طول می کشد

خورشید منشاء 99.8 درصد جرم موجود در کل منظومهٔ شمسی است

سفر هوایی دور دنیا ممکن است خسته کننده باشد، اما قابل مقایسه با سفر به دور خورشید نیست. برای این سفر باید خودتان را آمادهٔ سفری 206 روزه کنید. به این امید که در بین راه جا هایی برای توقف و سوخت گیری باشد.

یک روز طولانی تر از یک سال درسیارهٔ ناهید

تصویری هنری از سیارهٔ زهره

زهره و زمین هم اندازه هستند، اما زهره قابل سکونت نیست و دمای سطح آن 465 درجهٔ سانتیگراد است، آنقدر داغ که می تواند سرب را ذوب کند.

این یکی ممکن است به نظرتان بی ربط بیاید، اما کمی طاقت بیاورید. یک روز زمانی است که سیاره یک دور کامل به دور خودش می گردد و یک سال زمانی است که سیاره به دور خورشید می گردد. زهره یکی از دو سیاره ای است که در جهت حرکت عقربه های ساعت می گردد و از سیاره های دیگر منظومهٔ شمسی آهسته تر می گردد.

بعضی فکر می کنند بر اثر اصابت به سیاره ای دیگر جهت حرکت آن تغییر کرده است یا به تدریج سرعت گردش آن کند و نزدیک به توقف شده است و در جهت دیگری آغاز به گردش کرده است.

گردش سیارهٔ زهره به دور خودش 243 روز زمینی و گردش آن به دور خورشید 225 روز زمینی طول می کشد. می بینید که یک روز در سیارهٔ زهره طولانی تر از یک سال است.

پلوتون تنها سیارهٔ کوتولهٔ منظومهٔ شمسی نیست، ما شش سیارهٔ کوتوله داریم

این تصویری هنری از پنج سیارهٔ کوتوله است. بعضی از آن ها قمر هایی هم دارند

اولین باری که نام سیاره های کوتوله به گوش تان خورده است باید وقتی باشد که پلوتون در سال 2006 به این مقام تنزل پیدا کرد. ما در منظومهٔ شمسی شش سیارهٔ کوتوله داریم. پلوتون، سِرِس، ماکی ماکی، هائومیا و اِریس پنج سیارهٔ کوتوله ای بودند که تا همین اواخر می شناختیم.

سِرِس در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری قرار گرفته است و اولین سیارهٔ کوتوله ای است که در سال 2015 فضا پیما آن را مشاهده کرد. به تازگی هم سیارهٔ کوتولهٔ دیگری کشف شده است که به طور رسمی 387تی جی 2015 نامیده می گردد، اما به آن نام گابلین داده اند.

منظومهٔ شمسی حدود 4.5 میلیارد سال عمر دارد

همهٔ سیارات دیگر منظومهٔ شمسی می توانند درون سیارهٔ مشتری جا بگیرند

منظومهٔ شمسی کهنسال است. برای اینکه تصوری از سن آن داشته باشید فکر کنید که اگر سن منظومهٔ شمسی را یک سال در نظر بگیریم، انسان ها فقط چند دقیقه پیش از آغاز سال نو بر روی زمین ظاهر شده اند.

سیارهٔ پلوتون آخر منظومهٔ شمسی نیست

این تصویری از تیته، سیاره ای فرضی است که سه برابر سیارهٔ مشتری است و بعضی دانشمندان فکر می کردند باید در ابر اورت باشد

ناسا در آن زمان بیان نمود که چنین سیاره ای وجود ندارد. ابر اورت سرزمین ناشناخته ٔ منظومهٔ شمسی است. ابر کروی شکل فرضی است که از خرده سیاره های یخی فرّار تشکیل شده است و دانشمندان پیش بینی می کنند دورترین بخش منظومهٔ شمسی باشد که به طرزی باور نکردنی ناشناخته مانده است.

اگر فرض کنیم که فاصلهٔ زمین تا خورشید یک سانتی متر باشد فاصلهٔ ابر اورت تا خورشید 500 متر است. هرچند بخش هایی از دورترین نقاط منظومهٔ شمسی هست که ما می شناسیم مانند کمربند کویپر.