تشریح محورهای مورد بحث در سفر 10 روزه هیئت ایرانی به افغانستان - مینی ست

به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرنگاران، مدیرکل آسیای جنوبی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران در سفر 10 روزه اش به افغانستان با هدف توسعه روابط سیاسی و دیپلماتیک، شرایط کنونی افغانستان را مورد آنالیز قرار داده است و با مسؤولان وزارت خارجه و بعضی از مسؤولان دولتی هم ملاقات داشته است.

وی در این ملاقاتها تاکید نمود که ایران همچنان در کنار افغانستان خواهد ماند و به فعالیت های محبت آمیز خود ادامه خواهد داد.

سید رسول موسوی مدیرکل آسیای جنوبی وزارت امور خارجه ایران در گفت وگوی اختصاصی با سایت افغانستان خبرنگاران گفت: در حال حاضر بعد از خروج نیروهای اشغالگر از افغانستان یک تحول تازه در این کشور شکل گرفته است و ساختن آن بستگی به دولت و مردم دارد که چگونه از این فرصت پیش آمده استفاده نمایند، بحث حضور یک قدرت نظامی که بر مردم سلطه کند نیست مهم این است که کدام گروه یا جریانی می تواند اعتماد مردم را بدست آورد و بر قلب مردم حکومت کند.

وی اضافه نمود که افغانستان احتیاج دارد به یک اجماع ملی و آنچه که آینده کشورها را تضمین می نماید دست یابد.

موسوی ادامه داد: در فرایند دوحه به نظر می رسد که آمریکا و طالبان توافقات شان بیشتر از آنچه است که در متن توافق نامه آمده و طالبان اهمیت ویژه ای به این موافقت نامه می دهند و اساس مذاکرات آینده را توافقات دوحه می دانند که این رفتار آنها نشان می دهد که در مذاکرات دوحه مواردی است که تا به امروز منتشر نشده است اما برای گروه طالبان اهمیت دارد.

وی توضیح داد: احتیاج است تا برای اجماع ملی آن اعتمادی که میان آمریکا و طالبان پیش آمده به دولت، شخصیت های سیاسی، جهادی و مردم منتقل گردد و آینده افغانستان نباید بر اساس توافق آمریکایی باشد بلکه باید توافق بین الافغانی آن را رقم بزند.

وی با اشاره به نشست استانبول گفت: در سفر به افغانستان و صحبت با سفرای کشورهای مختلف و نماینده سازمان ملل در افغانستان و قبل آن به نظر می رسد که نشست استانبول شاید شکل نگیرد چون برای این نشست، هویتی مستقل قائل نشدند و این نشست را به ادامه نشست دوحه در قطر دانستند و تا زمانی که اتفاقی تازهی رونمایی نگردد و سازمان ملل نقش جدی تری در فرایند صلح افغانستان ایفا نکند تمام نشست ها مانند نشست دوحه است و فرق خاصی نخواهد داشت.

وی بعلاوه گفت: اگر به نقش سازمان ملل در فرایند صلح در حال حاضر دید، این نهاد ادعا دارد که در نشست استانبول در کنار قطر و ترکیه می تواند دیگران را دعوت کند اما فعالیت های یوناما در افغانستان بر اساس فصل ششم منشور سازمان ملل انجام وظیفه می نماید و فصل ششم منشور سازمان ملل براساس خدمات انسان محبت آمیز، بازسازی و مسائلی که اساس مسؤولیتی برای فرایند صلح قائل نیست است و قطعنامه ای که یوناما را شکل داده است قطعنامه ای پس از کنفرانس بن است و بر اساس نفی طالبان برگزار شده بود که ساختار یوناما در چنین فضایی شکل گرفته است.

وی توضیح داد: حالا که طالبان برای مشارکت در آینده افغانستان دعوت می شوند باید یک دستور تازه برای سازمان ملل در افغانستان داشته باشیم که در چهارچوب فصل هفتم منشور است که اگر ده ها نشست دیگر در شهرهای مختلف برگزار گردد اما اگر دستور کار تازهی نداشته باشد نمی گردد نسبت به مذاکرات امیدوار بود و ادامه فرایند دوحه خواهد بود.

موسوی اعلام نمود: سازمان ملل باید یک نگاه تازهتری به افغانستان داشته باشد و در چارچوب فصل هفتم قطعنامه ای صادر کند و یک نماینده خاص در این چارچوب منصوب گردد تا فرایند صلح را به گونه ای ویژه آنالیز کند.

وی با بیان اینکه آمریکا به هیچ یک از توافقات و تعهداتش پایبند نبوده است گفت: توافقاتی که آمریکا در ایران اساساً بانی آن بود کنار رفت، نه در ارتباط مسئله هسته ای ایران و نه در موافقتنامه آب و هوا و ده ها موافقت نامه دیگر حتی با روسیه و چین پایبند نبود؛ بعلاوه آمریکا به توافقش با طالبان در دوحه پایبند نبوده و قرار بود تا اول ماه می نیروهای خود را از افغانستان خارج کند که عملاً به این تعهد هم وفادار نبوده است.

وی تأکید کرد: آنچه در تعهدات آمریکا در گذشته دیده می گردد این است که حتی به قول ها، نوشته ها و توافقنامه های امضاشده از سوی خودش هم وفادار نبوده و در بحث هسته ای ایران، قطعنامه 2231 را داریم که عملاً تمام کشورها را متعهد نموده بود تا به آن قطعنامه صادق و پایبند باشند اما حتی نسبت به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل هم وفادار نبود.

مدیرکل آسیای جنوبی وزارت خارجه ایران گفت: ما از گذشته همیشه بر خروج مسئولانه نیروهای خارجی از افغانستان تاکید نموده ایم، و امروز هم اعتقاد داریم قطعا کشورهای اشغالگر باید از افغانستان بفرایند اما باید به مسئولیت های خود عمل نمایند.

وی اضافه نمود: در حقوق و عرف بین المللی داریم که هر گاه کشوری یک کشور دیگر را اشغال می نماید باید ساختارهای نظامی و دیگر ساختارهای آن کشور بتواند امورات خود را مدیریت کند و تقویت شده باشد اما متأسفانه در افغانستان خروج انجام می گردد اما هنوز معلوم نیست که خروج آمریکا خروج همه جانبه است یا خروج نیروهای نظامی؛ ما مشاهده می کنیم که در همین جا هم در کار آمریکایی ها نوعی فرار از مسؤولیت وجود دارد که ضمن استقبال از خروج نیروها که حتماً باید اشغالگری را انتها دهند، متأسفانه در بخش عدم تعهد به مسؤولیت های خودشان مطابق با عرف بین المللی، به مسؤولیت های خود عمل ننموده اند.

وی افزایش خشونت ها، حملات انفجاری و انتحاری علیه غیر نظامیان، دانش آموزان، خبرنگاران و مردم عادی جامعه را جنایاتی نابخگرددنی ذکر کرد که عاملان آن را دولت و ساختارهای امنیتی افغانستان باید معرفی نمایند.

این مقام وزارت امور خارجه ایران بعلاوه درباره مسائل مربوط به رود هیرمند هم گفت: تعهد حقابه ایران که مطابق قرارداد میان دو کشور افغانستان و ایران در سال 1351 منعقد شد و در هر دو کشور به وسیله مجلس تبدیل به قانون شد تا کنون به ایران داده نشده است و بحث مازاد آن نیست.

وی ادامه داد: وزارت نیروی ایران که متولی اجرای این قرارداد در سال 1351 است معتقد است که سال جاری بیشتر از 6 درصد آب به ایران داده نشده و فاصله زیادی تا به حقابه است که باید به ایران داده گردد همان گونه که رئیس جمهور افغانستان در افتتاح سد کمال خان بر اجرای این قرارداد تأکید کرد ایران هم منتظر اجرایی شدن قرارداد است.

ر