احتمال وجود آرامگاه زکریای رازی در گورستان امامزاده شعیب - مینی ست

مهدی دانشیار، مدیر پژوهش مرکز نجوم آستان حضرت عبدالعظیم حسنی، از تعیین شدن محل تقریبی محل دفن زکریای رازی بعد از 1100 سال در قبرستان امامزاده شعیب اطلاع داد؛ اگرچه محل دقیق قبر این دانشمند بزرگ هنوز کشف نشده است. وی با اشاره به کنگره ای که در سال 1383 به وسیله دوست داران رازی و با همکاری دانشگاه صنعتی شریف به منظور کاوش آرامگاه این دانشمند بزرگ برگزار گردید، در مورد پژوهش های این کنگره تشریح کرد:

طی پژوهش ها و مطالعات کتابخانه ای و میدانی که در این خصوص انجام شد، به این نکته دست پیدا کردیم که بیمارستان قدیم ری در حوالی منطقه قلعه نو و فیروزآباد بوده و رازی هم به عنوان مدیر این بیمارستان در همین منطقه به درمان و تدریس اشتغال داشته که در همین منطقه نیز از دنیا رفته و در قبرستان قدیمی این منطقه یعنی جایی که امروز به نام امامزاده شعیب می شناسیم، به خاک سپرده شده است. در پی آنالیز های میدانی این منطقه تعیین است که گورستانی قدیمی در این منطقه وجود دارد که برخی از اهالی قدیم این منطقه حتی به وجود سنگ قبرهایی با خط کوفی در گذشته ای نه چندان دور اشاره می نمایند.

دانشیار با اشاره به وجود آرامگاه رازی در این گورستان تاریخی و لزوم کاوش های بیشتر برای ساخت مقبره و رونق این منطقه به وسیله متولیان و مسئولان، گفت:

محمد بن زکریای رازی دانشمند بزرگ قرن سوم هجری قمری، کاشف الکل و بنیان گذار شیمی آزمایشگاهی و طب بالینی بود که سه سال بعد از وفات حضرت عبدالعظیم در شهرری به دنیا آمد.

احمد ابوحمزه، ری شناس و کارشناس مسائل تاریخی با تایید این خبر، شروع آنالیز ها و تحقیقات در این خصوص را به دهه چهل شمسی و زمان دکتر حسین کریمان، تاریخ دان و جغرافی دان برجسته ایرانی، مربوط دانست و توضیح داد که بنا بر نوشته های وی، به این نتیجه رسیدیم که غیر از اینجا قبرستان دیگری نزدیک بیمارستان رازی و محل زندگی این دانشمند وجود نداشته است. وی اذعان داشت:

می توان به این نتیجه رسید که بعد از پژوهش های مختلف محل خاکسپاری زکریای رازی در محدوده امامزاده شعیب شهرری است. بعدد از یکهزار و 100 سال پیداکردن قبری ممکن نیست؛ بنابراین بر اساس این شواهد، قرائن و یافته های تحقیقی محمدبن زکریای رازی در این منطقه دفن شده است.

لازم به ذکر است که محمد بن زکریای رازی، فیلسوف، منجم، کیمیاگر و دانشمند برجسته ایرانی بود که یکی از بزرگان تاریخ پزشکی ایران و دنیا به شمار می رفت. وی که به عنوان کاشف الکل معروفیت دارد، در سال 250 هجری (864 میلادی) در شهرری به دنیا آمد و در سال 313 هجری (925 میلادی) در شهرری درگذشت؛ اما پس از مرگ رازی، آرامگاه او بی نام ونشان بود و تا به امروز اطلاعی از محل دفن وی وجود نداشت.