ساخت شاهکار مهندسی فیلیپینی ها، تراس های برنج بانائو (تور ارزان فیلیپین) - مینی ست

برای دیدن زیباترین کشور جنوبی شرقی آسیا با تور ارزان فیلیپین همراه باشید. و از مانیل شهری زیبا در فیلیپین دیدن کنید.

نکاتی مهم و خواندنی

طبق آمار یونسکو، این تراس ها که به صورت دستی در حدود 2000 سال پیش در دل تپه ها و به وسیله مردم ایفوگائو به وجود آمده اند، به منظور راهنمایی آب از جنگل های بارانی بالای خود و یاری به کاشت و رشد مهم ترین محصولات ایفوگائو یعنی برنج ساخته شده اند. با وجود این که تراس های برنج در مکان های دیگر آسیا نیز وجود دارند، ارتفاع، شیب و قدمت تراس های بانوئه باعث شکل گیری یک شاهکار مهندسی کشاورزی سنتی در تاریخچه شاهکار مهندسی فیلیپینی ها شده است. دو هزار سال پس از ساخته شدن این عجایب مهندسی آن ها هنوز هم کار می نمایند و بسیاری از این شبکه های بزرگ تراس که با نام پله هایی به بهشت شناخته می شوند، در لیست جهانی آثار یونسکو به ثبت رسیده اند. اگر تراس ها در کنار هم گذاشته شوند، طول آن ها 20100 کیلومتر خواهد بود که نصف کره زمین را دور می زند. ایفوگائو این برنج ها که با دست درو می شوند را به وسیله ساخت مجموعه ای از دیوارهای حائل سنگی و گل به وجود آورده است. هر تراس برای دریافت آب از کانال های آبیاری و بعلاوه نگهداری آب طراحی شده است. در فیلیپین، تراس های پایدار برنج به مانند تراس های بانائو برای اقتصاد و تغذیه محلی و ملی این کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فراوری برنج این کشور در سال 2017 به اندازه 1.65 میلیون تن بیشتر از سال قبل آن بوده و با توجه به این که هر یک از مردم فیلیپین سالیانه به طور میانه بیش از 100 کیلو برنج مصرف می نمایند، این محصول به عنوان مهمترین کالای غذایی اساسی فیلیپین به شمار می آید. کاشتن، کشت و برداشت برنج یک کار کمرشکن است اما مردم ایفوگائوی مدرن که در زیر تراس ها زندگی می نمایند کماکان از سنت هایی که از بزرگان خود به ارث برده، استفاده می نمایند. بعد از آماده سازی یک بستر، کاشت دانه های مربوط برنج و زهکشی استخرها، آن ها باید از تراس های یکنواخت خود مراقبت نمایند که نیازمند مراقبت تقریباً مداوم هستند. بدین منظور آن ها گل و سنگ های گرد و سخت را از شیب های اطراف رودخانه برداشت می نمایند تا با این ابزار دیوارهای شیب دار را تقویت نمایند. مردم ایفوگائو خود را ایپوگو خطاب می نمایند. در گذشته آن ها بولول ها که از چوب ساخته شده را با دست حک می کردند و در زمین های برنج خود قرار می دادند. هنوز این باور وجود دارد که این خدایان مورداحترام محصولات ایفوگائویی ها را حفظ می نماید و پرباری محصولات را به همراه دارد اما این خدایان امروزه به بخشی از بازرگانی روبه رشد جهانگرد ها تبدیل شده اند. تا سال 2001 تا 30% از این تراس ها رها شده زیرا مردم ایفوگائو به منطقه ها شهری کوچ نموده بودند تا شغل های دیگری را پیدا نمایند. رهاسازی تراس ها باعث شد که آن ها در لیست گونه های جهانی در خطر انقراض به وسیله سازمان یونسکو قرار گیرند اما امید همواره وجود دارد. ایده پردازی های توریسم پایدار مانند پروژه احیای تراس های برنج بانائو که در سال 2016 با هدف افزایش یاری های مالی و تمایل افراد برای حضور در آن منطقه راه اندازی شد، امید دارد تا کشاورزان جوان را به آن منطقه بازگرداند که این مورد از اساس ترین بخش های ساخت شاهکار مهندسی فیلیپینی ها می باشد.